Qyteti i Veriut ngrin më keq se ç’ngrijnë Himalajat në dimër, borë e bardhë dhe e dendur,
kurse shkrin si akullnajat në Polin e Veriut me një rrëmbim të ethshëm që nuk njeh limite,
e kështu qyteti shkrin dhe ngrin, ngrin dhe shkrin, me rrugët e lagështa nga dëbora e madhe,
mbushur me legjenda të lashtësisë, mesjetë e gjallë, para-histori, heronjtë qesharakë, të Qytetit të Veriut.