Me përvojën e profesionit qe ushtronte, me kishte pikasur ne restorantin ku frekuentoja zakonisht unë. Ishte lokali ku e pija kafen, e rastet kur isha me humor merrja dhe vere te kuqe. Kisha tavolinën time, si duket u pajtuan dhe mysafiret aty. Është vendi i Zanës thoshin .Me hidhnin ndonjë batute por fort s’ua varja. Te shumtën kur e tepronin s’kisha nevoje te beja debat. Fytyrën me kaplonin mornicat e vërehej çarte mërdhezja e sytë me xixëllonin. Mbretëronte qetësia për ca çaste.
- Kur veton bie dhe shi- e plaste gazi.
Qeshja dhe unë e dija qe e kisha tepruar... Ishte e premte pasdite si zakonisht pas orarit e drejt ne lokal. Me dinin ç’far do pija kamerieret, qemë familjarizuar me ta. Për habi ne tavolinën e Zanës siç ishte pagëzuar pa ujë te bekuar. Shoh, një vazo me lule te bukura, e gënjeja veten, kisha dëshirë te jen për mua . Afër dhe një shishe vere me dy gota, nga ato qe e shijoja unë .U përmbajtja, shikova nga banaku me dore i pyes qeshte kjo? Te gjorët pritnin te derdhja vrer ne ta, ma dinin hyjin.
Ne te njëjtën kohe drejt meje vinin kamerieri te me sqaronte dhe një i panjohur . Ishte i pashëm me trup atleti, shpatull gjere, flokët gështenje te kthyera përpjete, ma balle te gjere, I veshur shumë me shije, elegant me kemish te bardh e gjinse, i shkëlqenin këpucët te zeza korb. Po ky mendoja me vete, ndonjë gazetar i bezdisshëm për interviste. Sapo me kishte dalë vëllimi me poezi, kishte ber buje tek lexuesi e kritika, ishte mirëpritur shumë mire. Sa me shume qe me ofrohej i ndjeja hapat e tij me shkaktuan drithërime brenda meje .Me ngjallnin emocione te pa sprovuara deri tani. Mundohesha te mbaja veten, mos me tradhtonin sytë e mimika. S’doja kurrsesi te vërente ketë i panjohuri. Luftoja me ndjenjat ne këto çaste, një lufte e pabarabarte e arsyes e syve. Muret e kalasë filluan te shemben, u pushtua pa i dhëne dorën .Me një buzëqeshje te lehte, te ëmbël me tere fizikun e vet qëndronte para meje. Unë hundë e buze bashke me vinte inat nga vetja. Ne kafe mbretëroi heshtja, prisnin epilogun e reagimit tim. Kishin e ishin dëshmitarë te skenave te tilla shume here dhe dinin ç’far do ndodh. Ndjenin keqardhje për bandillin e për guximin e tij te marre. Me kishin ndodh te tilla raste isha sjelle ne mënyre histerike, me vone kuptohet pendohesha për ketë. E qortoja veten.
-Me leje-me kumboi zëri tij bindes i prerë dhe melodik. Zgjati dorën zgjodhi nga vazoja ne tavolinë trëndafilin e freskët te kuq...
-Lulja për lulen-për habinë time pa marr leje me puthi dorën. U ul ne karrigen përballë meje. Unë hamshorja e pa shaluar s’nxora as një zë te vetëm, se hodha nga shala kalorësin ne përpjekjen e tij te pare. Ç’fare me ndodh pyesja veten? Heshtja u prish. U kthye normaliteti ne restorant, bisedat filluan si ne zgjua bletësh. Filluan porosite, si duket kishin vere bast mes vetes. Kamerier... na sjell njëjtë vinin zërat për rreth. Vetëm sa nuk shpërthyen brohoritjet ne” stadium” kur jep Kombëtarja gol, goooooollllllllll !
Mulliri i mendjes akoma bluante se ç’far urdhra do me epte gjuhës apo ne rastin me ekstrem duarve me rastet e tilla. T’ia përplasja verën për koke e si dhuratë te merrte një breshëri fjalësh te “ëmbla”.
U ngrit me finese me një buzëqeshje e shikim qe te zhbironin po t’i shikoje drejt. Jo vetëm qe te bënin për vete, te robëronin e te mbyllnin brenda pa gjasa te dalësh me nga aty. Nga ana e djathte e imja filloi te me mbushe gotën vere. Vjedhurazi pa fije turpi shikimin e hodhi tek dekolteja ime e thelle, ku vërehej qarte lugu i gjoksit te bëshëm nen fustanin e kuq pa krih qe mbaja.
- Kamerier, ju lutem-menynë na sillni!U ul prapë ne vendin e tij. Me shkoi buza ne gaz. E di duhej te ndodhte qe kur retë janë te mbarsura e erren pritet bubullima e shi. Era qe frynte pranë, ishte aç e forte sa davariti retë. Kaltërsia behej gati te pushonte qiellin. Horizontit ti kthehej buzëqeshja. E mblodha veten. Mora gotën gjysme te plote ngrita dhe mezi nxora një zë te ngjirur
-Gëzuar, për guximin tënd i panjohur!
-Me lehtësove mendova mos e ke muros ndokund ne vargje gjuhen, mori gotën afroi tek buzët e tija
-Për kënd do i cakërrojmë gotat... rrudha krihte?
-Hmmmmm si thua për hyjneshën e vetmuar ne kopshtin me lule. Ku monotonin s’mund t’ia largojnë as harpat e kanarinave. Apo për kalorësin e braktisur blu?!
-Ç’far i ndodhi ? Bëra pyetje prej adoleshenteje .
-Po ja shkoi te sillte një Orkide nga kopshti se i kërkoi Hyjnesha e donte për gjerdanin e saj te vendoste, si dhurate nga ai si shenje dashurie.
-Dhe ç’far ndodhi-gufova papritur si qumështi si te ishte ajo lule për mua.
-Hiç
-Si hiç-mbeta e nemitur. E kisha një poezi te tille unë
-Po iku me vrap, kaloi terrenin e vështirë .U gjet përballe saj dhe se mori i erdhi keq. Aty pushonte e lodhur një flutur krahëshkruar. E dinte çka e priste kalorësin pa lulen!
-Dhe
-Hyjnesha si fali ketë. U be hënë dhe e dënon veten. Del e vetme natën e lotët s’pushojnë te derdhen si vese rrugës kah kalëron kalorësi i saj i ëndrrave .Ai endet, endet me gjokun e tij ne kërkim te saj.
-Sa e pashpirte-me shume pëshpërita se sa fola.
Kamerieri qëndronte te merrte porosinë. Për vete porosita fruta deti.
-Keni Levrek taze ju lutem. Dhe hedh një shikim nga unë, si te isha levreku i tij. Jo- jo unë jam ngjale qe te rrëshqet nga duart, kot e ke mendoje ne vete.
Biseda rrjedhke shumë lirshëm sikur te kishim ngrënë një thes krip bashke. Për darken e shijshëm qe shquhej restoranti për cilësi, shijen e verës . Koha ikte me vrap pa u vërejtur. Batutat i kishte te këndshme me humor e me shije i zgjidhte. Situatën e kishte nen kontroll plotësisht .Mendoja me vete sa femrave ua ka thyer zemrën. Prisja me kot te me fliste për veten. Se bënte, e nuhaste me mjeshtri u ikte kurtheve te mia. E kollofitëm shishen, ushqimi mbaroi. Porositem shishen e dyte. Me vinte inat nga vetja .Kisha bindjen se isha e gjithanshme ne njohuritë e ndryshme te shkencës ne kulture, artit e sportit. Doja ti ve note te dobët, po s’kisha arsye .Ishte i pajisur me te dhënat ne çdo lëmi, ishte pa te meta. Mbeta inferiore, doja te pëlcisja si tullumbace. E admiroja, me beri për vete.
-Me fal-e ke buzën e përlyer. Me gishtin e madh me fshiu buzën, me pëllëmbe me përkëdheli faqen. U s’kuqa. Adrenalina shtohej nga çasti ne çast si lumi pas vërshimeve. Para armeve superiore te tija s’mbetej tjetër pos te dorëzohem.
Po ndodh i thash vetes!Po-po le te ndodh ajo qe duhet te kishte ndodhur me herët, para shumë vitesh. Koka me kishte filluar te me rendohej nga vera .Jo s’doja këto çaste te ëndërruara nga çdo femër, humbjen e vajzërisë te beja nen ndikimin e verës. S’do ia falje vetes kurrë!Doja te kisha te freskët çdo detal te incizuar me kamerën e mendjes sime. Ta ruaja si margaritarin me te çmueshëm ne arkivin e kujtesës. E kisha lere pa rroba disa here gjate darkës. E pafytyre e qortoja veten, e marre!Ju bindesha ngadalë rastësisë si mbreti i botes. U përmbajta doja ti hidhesha ne qafe e ta mbuloja me te puthura. S’pata guxim. Asgjë si shpëtonte syrit te tij te mprehte.
-Përmbaju nata është e jona, ikim. Kamerier llogarinë ju lutem.
Me gjithë insistimin tim te merrja faturën qe e kote. E leme shishen ne gjysme. U ngritëm. Me vuri dorën rreth belit tim. E dija do me përpinin me vështrime miqtë qe kisha aty. Ata qe me donin e respektonin sa s’brohoriten nga gëzimi. Ishin te lumtur për mua. U lexohej ne ballë sikur me uronin, nxirrja qumështin e nenës!I shtrëngonin grushtet e nga buzët dëgjohej... bravooooo .Tipi qenka i porositur për ty?!
E kisha afër apartamentin -vemi ne këmbe, propozova.
-Jo se e kam makinën . Një benz te kuq . E mbante te pastër. U afruam me hapi derën nga ana ku do hipja. Me dha një te puthur te shkurtër, po me afsh. Mu kujtua puthja e pare kur me vodhi çuni i lagjes me pahir. I cili si dhuratë kishte fituar një te mavijosur ne sy. I bëra duart grusht një pjesë e imja me thoshte nokautoje, ç’pret. Gjysma ime tjetër qe e priste ketë çast kaherë u shkri me shuplaken, e ledhatoi qafen e tij e tërhoqi afër dhe i puthi fooort buzët e tija. Lëshova një klithme ohhhh. Edhe pse s’kishte vetëm ca minuta larg banesa, si te ishte ne një qytet tjetër mu duk. Ja dhe pallati ku banoja, për fat ishte ne tretin kat s’do na lodhnin shkallet .Me te qeshura e puthje u futem brenda. Kisha frike mos i bënte përshtypje e me gjente banesën rrëmuje. Ishte ne rregull mora fryme lirshëm.
-Te pjek nga një kafe, -me shumë për mirësjellje se sa kisha nevoje për te.
Mu ofrua me mori ne duart e tija te fuqishme me ngriti lart, me sy kërkonte dhomën e gjumit. Se kisha shumë te ngarkuar dhomën e gjumit. Një komodine punim artizanati, pasqyrën mbi te e shtratin dyshe. Filluam ti ndalnim te puthurat. S’i ngutej, isha levreku i skuqur ne pjatën e tij. Nxori nga thellësie e tij një ufffffffffff sa u merakosa
-Ç’ke .ç’far te ndodhi tani!
-Akoma s’me besohet se jam tani me ty vetëm. Kam prit te marr kokës shishen me vere e breshëri fjalësh. Hahahahahahah ia dha një te qeshure sa pata frike muret s’do ndalnin. Do prishnim rehatin e fqinjit. Qeshem te dy. E mur ne dore situatën filloi ngadalë te mi hiqte rrobat nga trupi. I ndihmoja te hiqte te tijat. Mbeta si lulja pa petale e zhveshur. Ashtu siç me kishte be nena. Ma vuri gishtin tek buza sheshhhtttt me lerë mua tani. Ju dorëzova .Iu dhashë e tera .Filluan gishtat e tij te përshkonin trupin tim te brishte, te etur për vesën e buzëve te tij. E ndjeja ne çdo pore. filloi te mi ngacmonte thimthat me gishta lehte, bënte rrathë lozte me to. Nga eksitimi filluan te përhapen valët trupit, sikur hedh gurin ne ujë e rrathët iknin ne thellësi te lumit.
-Kujdes te lutem je i pari ne jetën time!
-E di...Dhe vazhdoi te lozte me thimthat e me shtrëngonte gjoksin. I kërkoja me ngulm buzët e tije po s’mi epte .Largonte kokën lehtë buzëqeshej. Me ndizte me shumë. Me ledhatonte trupin qe nga gishtat e deri tek flokët boje ari te zëna gërshet. Filloi ti puthte gishtat e këmbës me radhe një nga një. Zogun tënd te këmbës sonte do e beje te këndoje me bukur se bilbili. Ma kafshoi lehtë e pa ndalur vazhdoi këmbeve lart. Mi ngjante nëpunësit ne komune qe si ngutej kur kërkoje ndonjë dokument. Pritja te ndalej ne zonat erogjene po kot, vazhdonte me te tijat. I numëronte puthjet. Mbaroi me ledhatonte flokët. Filloi te me shpleks gërshetin, Njëqind e shtatëdhjetë buze për se gjeri je e gjate. Filloi serish te kthehej rrugës se njëjte, por tani me buzët e tija numëronin për sa gjati me çmendte .Trupi im kërkonte peshen te me shtypte .te ngjiteshim me njeri tjetrin. Me kafshonte vende- vende, janë hallkat e gërshetit qe po te qëndis. Gjashtëdhjetë e tete buze për se gjeri...
-Me fal-U ngrita dhe nga komodina mora çarçafin e bardhë te stolisur enkas për ket natë...