Dal ne rruge,
Me vjen nje ere e mire.
Po e nis nje udhetim,
Le te jete dhe i veshtire.

Stine pranvere kemi,
Lulet na dehin me eren e tyre,
Ne njerez jemi,
Te gjithe pjelle e kesaj natyre.

Mbas dimrit,
Ne shpirt vjen pranvera.
Te hap syte kjo stine,
Te jep qetesi, larmi ne jete te tjera.

Shikoj majtas e djathtas,
Rruga mbushur me lule plot.
Me çmendi kjo ere endrrash,
Kur te zgjohem, a do ta gjej dot?

Ne kete stine s’ben ftohte te une,
Ne gjoks mbaj nje shpirt vullkan.
Une nuk mberdhi kurre,
Eja te dalim nje xhiro bashke, o xhan.