Kur gjithçka të të duket pa jetë, bardhe e zi,
Mendo se, ajo qe i dha ngjyrë jetes tek Ti,
Isha Une, dhe bashkë me të e imja dashuri...

Nga dita që ike, pa drejtim nise e shtegëtove,
Shkunde ndjenjat, por dhe shpirtin e lëndove,
Ngjyrat e gezimit, por dhe ngjyrat i dëmtove...

Që nga dita, që nga jeta ime Ty të largova,
Kujtimet, gëzimet, dhe puthjet krejt i shova,
Këngën me nota melankolike unë këndova...

Gjithë jeten do endesh shkretëtires krejt i etur,
Por burimin tim kurrë, kurrë, ske për ta gjetur...