Një fëmijë i humbur jam,
hekurudhave të Leipzigut,
njerëzit lodrojnë ndër fusha të Gjermanisë,
bota qenkësh e madhe.

Vetë i teti në familje,
atdheut të kalbur, i dhashë lamtumirën,
në skëterrën e varfërisë po buzëqesh,
së paku është shkëndijë e sinqertë