Valët e poezisë e ngrenë në qiell vorbullën e gotës,
realitetit të egër i vë një mijë ngjyra, që shpërthejnë kudo,
vapë bën, shkumëzon deti i paanë dhe fluturon pulëbardha,
vesë në agim, ndriçim e vezullim, shndrit ndër poezi.

Refren që këndon në fushat me bar të freskët,
lumi ecën në udhëtimin e tij plot me zhurmë e stuhia ngre krahët,
botës së kalbëzuar ia kthen buzëqeshjen dhe e zbukuron,
kridhet si Afërditë në ujëra të Delfit, parathënëse e fatit, poezia.