Sa ju pash që të tria,
bamp ma bëri poezia…
Të tria pa limit vlera,
Vlonjate e soj nga dera…
Po e nis me Ty, Megisa.., e di të humbi durimi,
Princesh' me timon në dorë, tym e flakë frymëzimin…
Dhe, pse qartë, s’të dallova, perdembrëmja më pengoi…
Qeshja me shpirt, moj Melisa, vajzën time më afroi…
Anxhi-Anxhi, topmodele, ardhmëri tradicionale,
Vdes për vjehrrën bashkëkohore, takën 10 pont nën sandale…
Ngjitur si tri të tërfilit feksçelitur, lulëzuar,
Fat, o fat i madh për mua, se sa jam, keni “ harruar “!...

Një dhuratë e vogël, për këto vajza të mrekullueshme.