TEKSTI ORIGJINAL

(poezia është pikturë me fjalë,
piktura është poezi pa fjalë. -Lesing)

Gazetari u end fshat më fshat,
mos ia gjente diku
fotografinë Gjolekës!
Pyet e kërko ditë e natë…,
por gjëkundi s’e gjetën.

“E kam unë…” tha një plak, më i vjetri,
pastaj ftoi shokët nën hije lisi
e kokë më kokë, si lebërit
këngës së Gjolekës ia nisi:

“Gjoleka në Zhur të Kuçe…”
ia mori ai me zërin e parë
(skicimi i portretit të Gjolekës
udhën kish marrë.

“Me fustan të ri hajduçe…”
u zgjat vizatimi më tej.
“Dyfekun me strufe”
ia nxori mbi supe
ai që nisi t’ia kthejë.

I treti, hedhësi, zgjat zërin nga retë
me zhurmë shollësh
te zalli matanë:
“Prit nizamët o Gjolekë…”
dhe skicoi Grykën me nizamë.

Pastaj tok zgjatën zërin mallëngjyeshëm
si të zgjatnin vijat e portretit
(një vizë që njëri e linte përgjysëm
më tej e hiqte tjetri.)

Dikush, me faqen në pëllëmbë
rënkoi “u trete, Gjolekë, u trete”,
dhe portretin ia mbështolli me këngë,
t’i hapej në katër Vilajete.

Një i ri, sytë te një vajzë i takoi,
pastaj, skuqur nga turpi
drodhi zërin dhe “Gjolekë spanoit”
i ledhatonte flokët gjer te supi.

Kumboi isua sa gjëmoi natyra,
ranë fije ylberi në zërat me të prera
(fytyra Gjolekës iu mbush tërë ngjyra,
dhe si të gjallit i lëviznin nervat.

…Plaku i parë priste radhën t’ia mirrte
duke kërkuar dhe një varg më të mirë…
Te një pikëz lot që në sy i ndriste,
shihte Gjolekën në hapsirë-

📋 TEKSTI I KARTOLINËS

Seleksiono 1-6 rreshta nga teksti origjinal dhe tërhiqi/ngjiti në hapësirën e mëposhtëme:

ThenieShqip v5.0 © 2024