O Korçë e dashur,
po të këndoj këtë serenatë,
mallet e brengës
kur unë jam larg e ndiej për ty.

O Korça ime,
po të këndoj i përmalluar!
Këngën më të bukur
me sytë përlotur po të këndoj.

Korça ime e dashur për ty zgjodha
këngën më të bukur që të këndoj,
këngë që del nga zemra jonë e pastër,
o Princeshë e bukur ti ku je?

Kujtoj netët e bukura pranverore,
rrugëve të tua me kalldrëm;
vajzat me atë bukuri hyjnore,
e dëgjonim ne me mallëngjim.

Vajza edhe djem të dashuruar
këngën më të bukur të këndojnë;
si margaritarë ti i rrite
dhe kudo janë ty s’të harrojnë.

Për ty këndoj, për ty këndoj,
o Korçë e dashur ty të adhuroj!
Për ty këndoj, për ty këndoj,
qyteti i ëndrrave, jo nuk të harroj!
(2x)

Korça ime e dashur për ty zgjodha
këngën më të bukur që të këndoj,
këngë që del nga zemra jonë e pastër,
o Princeshë e bukur ti ku je?

Kujtoj netët e bukura pranverore,
rrugëve të tua me kalldrëm;
vajzat me atë bukuri hyjnore,
e dëgjonim ne me mallëngjim.

Vajza edhe djem të dashuruar
këngën më të bukur të këndojnë;
si margaritarë ti i rrite
dhe kudo janë ty s’të harrojnë.

Për ty këndoj, për ty këndoj,
o Korçë e dashur ty të adhuroj!
Për ty këndoj, për ty këndoj,
qyteti i ëndrrave, jo nuk të harroj!
(2x)