Kam dy nipër, porsi princër. Kam një mbesë, pikëvesë… Ta Gëzoni “1 Qershorin“! E tejngopur dhe në “zbres“!…

Në rrugë me kallderma dhe parqe të bukura, don ta shohësh dhe të prekësh dorën, shikimin, buzëqeshjen dhe lojën e fëmijës tënd.

Ne shqetësohemi se çfarë do të bëhet një fëmijë nesër, por harrojmë se është dikush sot.

Nëse duam të mësojmë paqen e vërtetë në këtë botë dhe nëse duam të bëjmë një luftë të vërtetë kundër luftës, do të duhet të fillojmë me fëmijët.

Fëmijët meritojnë të drejtën të mendojnë se mund të ndryshojnë botën.

Nuk mund të ketë zbulim më të mprehtë të shpirtit të një shoqërie sesa mënyra se si i trajton fëmijët e saj.

Fëmijët kanë nevojë për modele më shumë sesa për kritika.

Nëse nuk mund të fillojmë të biem dakord mbi parimet themelore, siç është eliminimi i formave më abuzive të punës së fëmijëve, atëherë ne nuk jemi të gatshëm të marshojmë drejt së ardhmes.

Për të kuptuar fëmijërinë, të gjithë duhet të kujtojnë, domethënë të rimendojnë veten si fëmijë. Dhe për ta bërë këtë, është mirë t'i bëni vetes disa pyetje: çfarë kemi dashur të bëjmë? Ku kemi luajtur? Me kë donim të ishim?

{{ quote.lyrics }}