Topi që shemb kështjellat më të forta është atdhedashuria.

Djalin që tradhton atdheun, nuk e do as nëna e vet.

Edhe hâna do t'a dije, edhe dielli do t'ket pa, se përqark ksaj rrokullije, si Shqypnija vend nuk ka!

Lereni më nj’anë fenë. Të shikojmë mëmëdhenë.

Le të sulemi nën flamurin e kuq në flakë të luftës, që të na drithërohet trupi nga dehja e barutit, që të na ndizet shpirti nga zjarri i shenjtë i lirisë dhe le të vdesirn duke thirrur: “Rroftë Shqipëria“.

Dashuria për atdheun lind nga dashuria për familjen.

Jetoni për Shqipërinë dhe vdisni për të.

Njeriu mund të zgjedhë cilëndo fe që ka trashëguar apo që i pëlqen, por s'mund të zgjedhë një tjetër kombësi dhe të luftojë të tijën, pa vënë në ballë një vulë të madhe prej tradhtari.

Njeriu po s’deshi kombin e tij e mëmëdhenë, nuk ka pjesë nga njerëzia, s’do as vetëhenë.

Flamuri kombtar nuk ka ç'ka ban nder ne, po kje se dashtni nuk kem' për Atdhe!

Ja grushti do të bjeri përmbi krye të zuzarëve; koha është e maskarenjve, po atdheu i shqiptarëve.

Burrat e mëdhenj nuk i munguan as dje Shqipërisë, as sot dhe nuk do t’i mungojnë as nesër.

Çdo komb çlirohet me përpjekjet e veta.

Ne jemi shqiptarë dhe e kemi për detyrë të mbetemi siç qemë prej kohe stoli e maleve të larta dhe të qiellit.

Koha është e maskarenjve, por atdheu i shqiptarëve

Populli nuk e pëson duke qenë i ditur.

Fati i popullit tim ëshfë fati im.

Njeriu mund të zgjedhë cilëndo fe që ka trashëguar prej stërgjyshërve dhe që i pëlqen, por s’mund të zgjedhë një tjetër kombësi dhe të luftojë të tijën, pa vënë në ballë një vulë të madhe prej “tradhtari”.

I huaji s’mund veçse të pranojë çmimin që një komb i vë vetes së tij.

Njeriu… duhet të sillet për dobi të shpirtit të vet e të popullit.

{{ quote.lyrics }}