Shpesh, një nënë, më shumë se të birin, do veten e saj në të.

Fëmijët tuaj… janë për një kohë më tej nga koha juaj.

Tri gjëra na kanë mbetur nga parajsa: yjet, lulet dhe fëmijët.

Vjen një çast në jetën e brendshme familjare, ku fëmijët, me dashje apo pa dashje, bëhen gjykatës të prindërve të tyre.

Dua të kthehem fëmijë sepse gjunjët dhembin më pak se një zemër e thyer.

Disa nëna kanë nevojë për fëmijë të palumtur, që të mund të shfaqin mirësinë e tyre prej nëne.

Kam mësuar se kur një i porsalindur shtrëngon për herë të parë gishtin e babait në grushtin e tij të vogël, e ka mbërthyer përgjithmonë.

Për femrën, mashkulli është një mjet, qëllimi i të cilës është përherë një fëmijë.

I rrituri që nuk luan, ka humbur përgjithmonë fëmijën brenda tij.

Veset tona më të mëdha e marrin drejtimin e tyre që në fëmijërinë tonë të hershme.

Fëmija nuk e ka kurrë logjikën e të rriturit, e i rrituri nuk e ka kurrë sinqeritetin e pastërtinë e fëmijës.

Drita e syve për çdo nënë është fëmija!

Familja është trungu dhe fëmijët janë lulet.

Ka fëmijë që nuk mendojnë për prinderit e tyre, por nuk ka prinder që të mos mendojë për fëmijēt e vet!

Fëmijët sa janë të vegjël, natyrisht më shumë u ngjajnë prindërve, por kur rritën, ndodhë që më shumë t'u “ngjajnë“ atyre që shoqërohen!

Në rrugë me kallderma dhe parqe të bukura, don ta shohësh dhe të prekësh dorën, shikimin, buzëqeshjen dhe lojën e fëmijës tënd.

Një fëmijë, një mësues, një libër e një laps, mund të ndryshojnë botën.

Ne shqetësohemi se çfarë do të bëhet një fëmijë nesër, por harrojmë se është dikush sot.

Gjëja më e rëndësishme që një baba mund të bëjë për fëmijët e tij është të dashurojë nënën e tyre.

Një shkrimtar i vërtetë nuk shkruan në gjuhën që mësoi kur u rrit, por në gjuhën që di që në fëmijëri.

{{ quote.lyrics }}