Kafshatë që s'kapërdihet asht, or vlla, mjerimi.

Nëse jeton sipas normave të natyrës, nuk do të jesh kurrë i varfër. Nëse jeton sipas mendimeve të dynjasë, nuk do të jesh kurrë i pasur.

Barrën më të rëndë, gjithmonë e ndajnë për të varfërin dhe të urtin!

Sëmundja është pushimi i të varfërve.

Kush më vjedh kuletën, më vjedh dicka pa rëndësi. Paratë ishin të miat, u bënë të tijat, kanë qenë skllave edhe të shumë të tjerëve; por kush më merr nderin, më vjedh dicka që atë vetë nuk e pasuron, por mua më le më të vërtetë të varfër.

Ai që mbushë barkun me bukë Nuk e mbushë dot mëndjen me dituri, Ndërsa ai që e mbushë mëndjen me dituri E mbushë dhe barkun me bukë.

Varfëria nuk është ves, por mjerimi, mjerimi është ves.

Kapitalizmi i jep prioritet agait, socializmi fukarait.

Nëse të varfërohet xhepi, mos lejo që të varfrohësh edhe nga mendja!

Vetëm të varfrit janë bujarë.

Dikujt i dhemb barku prej uris, dikujt tjeter i dhemb prej ushqimit tetepert.

Është diçka fisnike, pranimi i varfërisë me gëzim.

Varfëria është prind i revolucionit.

Varfëria materiale shërohet me lehtësi; varfëria shpirtërore nuk shërohet kurrsesi.

Asgjë nuk shtyn drejt krimeve financiare më shumë se një mjerim i skajshëm apo një pasuri e majme.

Edhe vetë varfëria, kur është e pa merituar, na bën krenarë.

Në “sofrën“ e humanizmit, bëjnë pjesë ata njerëz, që kur fillojnë me ngran, kujtojnë, se në botë mund të jet dikush i uritur.

Një i afërm i varfër është gjithmonë një i afërm i largët.

I varfëri nga i pasuri dallohen shumë mirë, ndërsa kur vdesin asnjeri nuk dallohet!

I varfëri me pesë pare në xhep, syrin e shqep!? I pasuri plot xhepat i mban, për një kacidhe syri i qan.

{{ quote.lyrics }}