Ka me ardhë një kohë me gufue…
n'rrajtë e lisave t'moçëm n'bokërrimat e harrueme
e me u mbushë degë t'hijezueme n'kunora malesh
kan me u shdërrue arat si n'vizatime vizakësh
kur lidhnin lojnat vajzat n'fmini festave t'shueme
e kan me u habitë të gjitha gjuhët n'tfolun… Shqip
ajo kohë ka me ardhun pa e ditë unë
a do jem i shkriftun o i pluhurt n'rrajë t'një guri

Kangë kan me tingëllue n'tela harfe
në një simfoni t'diellën e parë të ardhjes
lahutarët, kan me i bashkue malet tokë-qiell
edhe një fyll i shpuem prej ashti n'shtat kohë
ka me jehue n'bregun e përroit të bardhë bri mali
kan me u zgjue krejt hijet e rrmokme
me vallzue n'dsamën e mungueme
t'njeriut t'përkorm n'kohën e paxanë…
dhe… ka me ardhë…ka me ardhe…!