mjere e me mjere
e hiqka kjo dere,
moj shqiperi,
qe kur ke ler, , ,

e shkreta ti,
gjer ne kufi,
e permatane
veshur ne zi,

ngre domixhan,
me gjith fustan,
me gjith flamur
aman moj nan, , ,

nuk le kusur,
nuk le ushkur,
ne dit, ne pis,
shembe çdo ur, , ,

te njerezis,
te katandis,
akoma sot
shtegut te dhis, , ,

bredhim ne bot,
me qurra-lot,
na çon uria,
ku s’thuhet dot, , ,

e poshtersia,
e paturpesia,
tallen me mua,
tallen te tria, , ,

qe sa te dua,
si ben, me thua,
me ke djal,
s’me more hua, , ,

e prap te fal,
e prap kam mall,
e prap me shkelm
me heq verdall, , ,

e behem helm,
i verdh verem,
s’ka faj njeri
me vete them, , ,

po vete ti
moj shqiperi,
kalove grek,
e ç’do serbi, , ,

evrop e shkret,
me vete flet
u qelbe er,
u flliqe krejt, , ,

mjer e me mjer,
e heq kjo der,
e mjera ti,
qe kur ke ler, , ,