tri dele dy lopë një kalë e një buallicë
kullosin të shqetësuara kodës në dumnicë
nëna mbyll derën e ecim udhën e vjetër
retë e rënda përzihen mbi vigun e fjetur
vetëtimës së rrjedhës së ujit në thellësi
duhet kaluar vigun deri te ara me kalli`
nëna rropatet me pesë fëmijë njërin në gji`
nuk i bie gjuha në gojë cijat pandërprerë
e lidh atë në parzëm tjetrin e vë kaliqafë
të tretin e të katërtin i merr për dore
e unë nënë ç`të bëj pse mua s` më more
ma jep dorën nënë ta kaloj dhe unë këtë ferr
drita e ditës nis e del veç akoma bën terr
ecim udhën me këmbët e lagur me vesë
e zgjohemi ndër kalli` e ëndrra e shpresë