Ti hyre ne zemren time
pa me pyetur mua,
ne mes te shpirtit tim
ti gjete vetmine.

Ulur ne krahet e tu isha une
une, qe te fala dashurine,
dhe ne krahet e ty
gjeta une ngrohtesine,
brenda zemres tende
zbulova dashurine.

U njohem si ne perralla
apo enderra natyrore,
u njohem si dy pellumba
ne qiellin kalteror
te ndjeva thelle
ne zemren time,
te ndjeva sikur,
nuk isha jetime.

Zeri yt me bente te buzeqeshja,
fjalet e tua me benin
qe mire te ndjahesha
ndaj per ty krijova nje poezi.
Nje poezi qe ndjenjat flasin per ty,
se di pse hyre ne shpirtin tim,
se di pse je pleksur ne zemren time.

Ndoshta ti kishe meshire per mu,
ndoshta te kane prekur fjalet e mia,
e une per ty dhuroj gjithc'ka.
Dikur isha e trishtuar,
ishe ti ai qe me jepje kurajo,
e tani jam e lumtur,
je ti qe me lumturon
je gjithc'ka per mua..