E grisa letren e fundit,
Nuk pres më asnje leter,
malli humbi, çdo tingull,
shpetova nga brenga e vjetër.

Çdo germe një lot e shkroi,
siç shkroi fjalen “te dua!”
dhe une dhe ajo shpetoi,
çdo gje u shua... u shua.

Por loti dhe sytë mbi ball,
s’ u grisën, mē mbetën të gjallë!