Tiii ma fale vetmin, ti ma more buzqeshjen ne syt e mi...
Sa shum te pata besuar ty, sa shum u pata verbuar asgje spo kuptoja...
Ti ket gje e shfrytzove qdo moment e nuk dija gje...se ti ishe djalli qe me qendronte pran se dija fare, mendoja se ti ishe i vetmi qe me bente te lumtur por nuk ishte aspak ashtu...
Se q'kishte zemra, se q'kishin keta sy qe nuk ndalen tu lotu, se q'kishte shpirti qe renkon nuk e kuptoja dot...
E mora atë dhimbje e nuk e kam vërejtur se ti ishe shkaku, me premtove lumturin por ma fale veq lotin ne sy, ma premtove dashurin por ma fale veq dhimbjen ne shpirt, ma premtove buzqeshjen por ma fale veq fjalen "TE URREJ".
Kerkoj por kot... per mua sherim ne ket bot nuk gjendet... se ti ishe ai qe plaget mi hape, ato plag zjarr te madh kan, sado perpiqesha nuk mundesha te ngritesha nuk mund te thoja un vetes harroje vazhdoje jeten se edhe pa te jeton...se kuptoja nje gje, si mund njeriu te fal kaq dhimbje e te mos i ndjente per asgje...kot mendoj ka dhe njerez te lig, Pse ZOT ne ket jet ka njerez te till apo ata do te na bejn te kuptojm qe nuk duhet besuar askujt, nuk duhet dashur askend, apo un ndoshta e kam gabim.
Sa e vogel isha e vrapoja tek ti...po tii...qfar bëre tii ma ktheve shpinen, me piken ato lot e nuk e dija se ti nuk mund te me doje sado pak.
Sa e vogel isha kur un te kerkoja nje perqafim por ti me godite plaget...
Ndoshta asnjeher sdo jemi bashk por nje gje dije ne mes atyre gjerave qe mi fale posaqerisht dhiimbjen dhe lotet un ende do te vrapoj ende do te kerkoj ne qdo qast ty BABI IM