Trazoi natyra muret e zverdhur vjeshtës,
e dyert kyçi pranvera e marrë peng,
atij tempulli të angësht,
ku shpresat u fikën,
mbase përgjithmonë.
…ndërsa oborrit të vjetër,
buzës prej mallit plasaritur,
trëndafilë rrebelë shumëngjyrësh
nën kujdesin e Zotit,
çilnin më të bukur se të Rilkes.