Gjithmonë kam pritur,
duruar reflektimin
asnjëherë paragjykuar
s`kam mdryshimin

Me hapin, menduar
kaluar veshtiristë,
kjo jetë ditë numëruar
ti përlot sytë

Koha të jep vlersimin
koha të jep mundësinë
koha të jep drejtimin
kur ke vendosmërinë `

Me inate e mllefe
shpirtin mos hidhëroni,
kjo jetë është kalimtare
më mirë shijojeni

Kur humbet durimin
sytë të errsohen
duke humbur drejtimin
gjërat vështirsohen

Mos thuaj kurrë,
Unë jam më i miri
i shurdhët është veshi
trasparet është syri

Mundohu të falsh...
ç`lirohu nga lakmia,
me të lehtë do ta kesh
kur të vlerson shoqëria`

Gjithmonë kam pritur
duruar që një ditë
shpirti i trazuar
të largojë mëritë

Jeta është dhuratë
koha është flori
të jesh vetvetja duhet,
që të frymosh liri

E lehtë të flasësh
pa menduar gjatë
por kur përplasesh,
pas s`kthehen fjaletë?