Ti o botë e marrosur,
nga lakmia e djallosur,
vërdallisesh hallkatur
e përdalë, cipë plasur...

Ti o botë, veshë shpuar,
udhës tënde të djallzuar
dhimbjen e bëre piktur,
zemrën e ktheve n`gur

Ti o botë e nxirë katran,
e ngrinë ujtë në havanë,
tërsisht çveshur dinitetin
vreri yt, trazon miletin,

Ti o zot, pse je larguar!?
në ç`dorë, na ke lëshuar!
vërdallisemi, të munduar ...
djalli, shpirtin, ka pushtuar

Ti moj jetë, hallemadhe,
seç na ndave, na përçave
në bisnes, tani je kthyer...
njeri, tjetrin, duke e "shqyer"