E fortë! Sa fortë!
I qëndron kohës!
Ti nuk bë zë!
Por "veç shtrëngohesh!

Te "shtypën, sa munden, këmbe, goma,
kilogram e tonelata!
E ti prapë, kokë larte.
Për gjithë ato vite, e dekada?

Dikush ecën, me krenari, mbi ty.
Te dashuruar, dorë për dore!
E ti qëndron, pa u lëkundur prore!

Te tjerë,
ulën mbi ty, mbështeten.
Kërcejnë, e çka nuk bëjnë,
mbi urë!

Mbi ty, kalojnë, shëtisin.
Vrapojnë, qajnë, shtrëngohen!
Shpesh vërtiten, e llastohen!
Shpesh, shumë shpesh!
E ti s'bëzan por te tërat
gjithmonë i" merre vesh!
Po pranvera, dimri a vera ?
Nuk sjellin te tjera?
Shi e shtrëngate,
si për inat!
E ti qëndron koke larte,
krenohesh me vite,
lidhë brigje, e shtigje.
Me jetë te gjatë!

Mbi ura, vrapuan shumë burra,
u thye armiku.
Tek ura u dha
Kushtrimi, u ndie jehona,
për trojet tona,
"logu i burrnisë"
Mbi supe tua, për farë e fise.
Atje tek "ura"
luftëra janë nisë.
Atje tek ura, e
"shtegut të, Lirisë!