Grubeti m´ka qorru, s´po di kah me shku,
e lus t´madhin zot, ni deshir me ma plotsu.
ket jetë qe m´ka metë, mos me lon ne vend te huj,
jam lodh dosti jem, tash me zemer jam ka shkruj.

po du me dit tash ni sen, pse u rrita ne ket ven,
pse nuk jam atje me jeto n´token tem.
n´token e vjeter, ne n´tok t´shqiptaris,
me jetu e me vdek, n´kulla te malsis.
hej o vllazni, un po foli prej merzis,
e kam ni deshir, me ik prej gjermanis.
ishallah e bon zoti, ni dit mu bashku krejt,
me kosoven e pavarur, te hecim vetem drejt.
tregom tashti vlla, perqka luftuan trimat,
qe n´kosoven e lir, me mbet vetem viktimat!?
jo vlla nuk bon, vendlindja po na thrret,
kerkush nuk mun me thon, qe se don venin e vet.
po folu tash per veti, qeshtu osht realiteti,
po shihet e po nihet, na ka lodh krejt gurbeti.
malli pa kufi, qdo dit vetem po shtohet,
me shku ku me shku, kurr kosova nuk harrohet!

[refren]
grubeti m´ka qorru, s´po di kah me shku,
e lus t´madhin zot, ni deshir me ma plotsu.
ket jetë qe m´ka metë, mos me lon ne vend te huj,
jam lodh dosti jem, tash me zemer jam ka shkruj.

jena lodh vlla me shpirt, jena lodh ne gurbet,
gabimet qe i bojm sot, shihen tjeter vjet.
menon qe jam tranu, nashta t´doket jam i pit,
haverat qe jon ktu me mu, ma zi jan merzit.
gurbet o gurbet, kqyre vet qka na ka gjet,
tu kerku secili fatin, n´krejt boten jena tret.
per ket fat te mallkum, shum nana ka lotu,
djali i ka dal, po se din se ku ka shku.
tan naten n´drit te hanes, zotit po i lutet,
djalin ku e ka, nuk pe din e po tutet.
po kqyri per dritare po doket po bjen shi,
por osht loti i shqiptarve, qe po na bjen permi.
dy pika ma shum, a dy pika ma pak,
sen ska dallim, jena msu mu la me gjak.
un po qaj e ti po kesh, un po keshi ti po qanë,
athu vjen ajo dit, mu bashku niher te tanë

[refren]
grubeti m´ka qorru, s´po di kah me shku,
e lus t´madhin zot, ni deshir me ma plotsu.
ket jetë qe m´ka metë, mos me lon ne vend te huj,
jam lodh dosti jem, tash me zemer jam ka shkruj.


Ky tekst u dërgua nga T!nna
DËRGO