Vargjet e tij, i hëngra nji nga nji.
Si një rrufe më goditën
Dhe pa ngrënë nuk lashë asnji.
Ku nuk me shëtitën!

Pashë ca vende prrallore
Që të mbushnin sytë me lotë,
Pashë ca krijesa hyjnore
Me rima e mbusha gotën plotë!

Nuk doja të ndaloja
Vizita sapo kishte filluar,
Vargjet me rimë i lumtur konsumoja
Ah, mos t’kishte të mbaruar!

Dhe unë botën vizitova gjerë e gjatë...
Mbi barka rimash lundrova, por
Realiteti shumë shpejt më zuri mat
Dot si përfundim, nuk i shpëtova.