Asnjë s’rron për ty.
Të gjithë nga dy, një janë ndarë,
Një ushtar, një prift, një hoxhë, një gjyqtar,
një qytetar, një fshatar, një doktor, një horr
E s’po del njeri, të të japi pa interes një dorë.

Nga veriu në jug, veç e veç u mblodhën
E një farë të mirë për ty si s’e mbollën
Se mospërfillje po pjellin siç përçarje pollën!
E ndër ta si s’doli një i mirë, njeri i dëlirë
E s’u ngop asnjëri gjakun tënd duke pirë.

Ca shkruajnë me të majtën e ca me të djathtën,
Ca s’shkruajnë fare po presin përpara mjaltën,
Ca marrin udhën e shërbejnë mërgim..
Ah moj Shqipëri, kur/ku do gjejmë bashkë shpëtim?!

Nga mentalitet, që të bëjnë të vuash
E që më sebepet me gjak mos ti paguash,
E mos t’hidhërohesh kur afrohet dasmë,
E as mos të gëzohesh për të mjerin fitim
Nga ca lekë që u mblodhën se u bë një varrim.

Se gjyshi lekë nuk ka, as dhëmbët me i ba
Por për ndere ka sa për një të tërë dynja!
Se përndryshe flasin e ti bien samarit..
“Më thoni tash o bijë
Me sa lekë matet nderi i shqiptarit?”

Se si të mirin dhe të ligun e shkretë
Një kandar i mat që peshon me lekë
E ata që shkruajnë diku në ndonjë fletë
Si vë në refene kush qofshin gjallë a vdek.

Në këtë shtëpi të mjerë me Shqipërinë si nënë
Presin të tërë të hanë edhe pse pa dhëmbë
Ta gjej ajo se çfarë ushqimi të përgatisë
Me pak qime nderi e pak pluhur nga të lavdisë.

Barkun do e mbushim me shpresë si dikur
E po nuk sollën gjë votat, shqiptari do haj gurë
Se trutë që prej Sarkastikut Fishtës s’duhen në atdhe
Moj nënë, e di ti që atëherë, kënduar me zë dridhur..
Për ty, për ty do luftojmë ne!
 
Një ushtar, një prift, një hoxhë, një gjyqtar,
një qytetar, një fshatar, një doktor, një horr
Një nga veriu e tjetri nga jugu do vinë
Të rregullojnë të gjithë, ashtu të ndarë,
Tonën, Shqipërinë.

Prandaj artin ne vend le ta shpallim mbret!
E mos ti lëmë mënjanë letrarët e shkretë
Pasi drita që ata lënë shkruar diku në ndonjë fletë
Përjetësisht ndriçon e në përjetësi nuk zbehet, si një qiri
Që ndezi dikur Fishta, Mjeda, Çajupi
e me ta ndër shumë të tjerë, Naimi,
Të bëheshe ti, moj e mira Shqipëri.

Dhe ti një ditë do të bëhesh
e jo nga dallaveraxhinj, matrapazë, ballista
Që të brejnë jashtë e brenda si me qenë minj
por nga njerëz artista siç thoshte gjyshi im.