Kur i ktheva shtëpisë shpinën.
Bënte ftohtë si të ishte dimër.
Me familje dhe fëmijë.
Duke qarë me lot në sy.

Në çdo fytyrë t`familjes sime.
Loti rrjedhë pa ndërpre.
Edhe mua më doli loti.
Kur e vëreja ç`bënte kaloshi.

Kaloshi plak qeni im.
U përshëndet me të gjithë.
Ngriti kokën ai lartë.
Më përcolli deri në lak.

Laku ishte fushë futbolli.
Mu aty u ndal kaloshi.
Eja kalosh vazhdo para.
Rruga jonë s`ka kthim prapa.

U munduan vajzë e djalë .
Të marrim kaloshin mos ta lëmë.
Nguli këmbë kalosh plaku.
Nuk lëvizi nga vendi laku.

Lëne t`mjerin u thash, o fëmijë!
Nuk njeh kaloshi tjetër shtëpi.
Nuk din sot qeni im.
Që nga tortura e lë shtëpinë.

Iku kaloshi me kokë mbrapa.
Humba dritën, si të ishte nata.
Më humbi zëri s`munda t`flas.
Lamtumir s`munda ti thash.

Prapë unë mora forcën.
E kuptova n`shpirt kaloshin
Ndoshta ai ma ruan shtëpinë.
Bishë e shkja brenda mos t` hynë.

O kalosh, qeni im besnik .!
Më premto se do t`më pritsh.
Do të kthehem herë do kurë.
Sfircën time s`do e harroi kurrë.