Me ty do nisesha në çdo udhë,
po të çanim borën.
Në vend s’do të mbeteshim kurrë,
Zemrat s’do thoshin u lodhëm.

Për ty do bëhesha flakë e hekur,
E nuk do të trembesha nga stuhia e vapa.
Nga ty do ndahesha vetëm i vdekur,
Asgjë tjetër s’do më kthente mbrapa.

Edhe vetëtima të më shkarkohej në ballë,
Do mbetesha një vullkan zjarr i pashuar.
Prania jote do m‘a mbante shpirtin gjallë,
Shpirtin do ma mbante të bleruar.