Dil më prit me krahët hapur,
Ashtu siç di të të pres nëna.
Po vij si rob nga malli i kapur,
Për ty o nënë, më qan zëmra.

Sa të fi lloj natyra të lulëzojë,
Të vij pranvera lule shumë.
Bashkë me zogjtë shtegtarë,
Drejt teje do vij dhe unë.

Më prit një ditë,
Se do vij, do vij si erë.
Do vi të të lë tek sytë,
Një copë pranverë!