Ajo nat’ ishte mrekulli,
E krijuar për dashuri,
Ne të dy ishim ulur karshi,
U dashuruam aty-për-aty,
Në mendjen time, ti do të jesh’,
Një princesh’ që ëmbël buz’qesh’,
Kur shikon me syt’ e zi,
Ma jep shenjën për dashuri.

Po ta lë amanet,
Jorgovani kur të çel,
Këpute një dhe merri er’,
Do t’më ndjesh si përher’,
Do t’kujtohet ajo dhom’,
Ku ndejtëm bashk’ deri von’,
Kur e pim’ at’ ver’ të zez’,
Kur shpirti prap’ na u ndez’.

Po ta lë amanet,
Jorgovani kur të çel,
Këpute një dhe merri er’,
Do t’më ndjesh si përher’,
Do t’kujtohet ajo dhom’,
Ku ndejtëm bashk’ deri von’,
Kur e pim’ at’ ver’ të zez’,
Kur shpirti prap’ na u ndez’.

Ajo nat’ ishte mrekulli,
E krijuar për dashuri,
Ne të dy ishim ulur karshi,
U dashuruam aty-për-aty,
Në mendjen time, ti do të jesh’,
Një princesh’ që ëmbël buz’qesh’,
Kur shikon me syt’ e zi,
Ma jep shenjën për dashuri.

Po ta lë amanet,
Jorgovani kur të çel,
Këpute një dhe merri er’,
Do t’më ndjesh si përher’,
Do t’kujtohet ajo dhom’,
Ku ndejtëm bashk’ deri von’,
Kur e pim’ at’ ver’ të zez’,
Kur shpirti prap’ na u ndez’.

Po ta lë amanet,
Jorgovani kur të çel,
Këpute një dhe merri er’,
Do t’më ndjesh si përher’,
Do t’kujtohet ajo dhom’,
Ku ndejtëm bashk’ deri von’,
Kur e pim’ at’ ver’ të zez’,
Kur shpirti prap’ na u ndez’.