Vajton buzë urës mbledhur sa një grusht
E dobët e njomë dridhet
Kjan zëri i saj më mposhtë
Ofrohem vashëzës flokët i përkdheli.

Heshtje…ngrit kokën më shikjon
Janë sytë e humbura në gjirin e jetës
Mos kjaj çupëz engjëllushe hyjnore
Lejo duart e mia të të përqafojnë.

Një dallgë e ngrohtë hyri në gjoksin tim
Gjeti folen në shkëmbin shpirtëror
U liruan fluturat shpresa tingëlloi
Vallja e yjeve përshëndet fisnikërinë.

Si korona e diellit shkëlqeu në mua
Çupëza e vogël dhuntia e Perëndisë
Do të të ngroh jeta e vogla hyjneshë
Nuk do shijosh më errësirën e tmerrit.

Në dhomën tënde vetmia do mungoj
Lotët nuk do gjejnë strofullë
Sigurinë e foles do ndiesh princeshë
Do zbarkoj qetësia në fëmijërinë tënd.

tyran spahiu
vargje poetike IV