Kur te jap une ty bese,
Ajo kurre s'do trese.
Kete bese qe jap malesorja,
Nuk e intereson as fitorja.

Besa e te dytit e te parit,
Kjo eshte mbajtja e shqiptarit,
Atij gje tjeter nuk i intereson,
Vetem e vetja e tij qe jeton.

Shqiptaret shume ka prite,
Qe burreria e tij te dale ne drite.
Dhe kur te hipesh ne maje,
Gjithashtu edhe atje fjalen mbaje.

Dikush qe don per ta lenduar,
Por shqiptari ka per ta ngeshedhuar.
Nganjehere veprat flasin vete,
Dhe njeriu vetem ashtu mbete.

Dhe kur shteti nuk eshte rritur,
S'kemi per cka per tu cuditur.
Dhe ate kur e ben ne nje parke,
Ai sjellet rreth e perqarke.

Se fjala e shqiptarit,
Respektohet si e meshtarit.
Genjeshter kurre nuk flet,
Dhe i uron armikut shendet.