Ti ike larg, në dhe te huajë,
Ishe i ri, me plotë fuqi,
kaptove malet i hutuar,
me a’t avion në kaltërsi.
Dhe qielli i kaltër si shok i mirë,
të shoqeroi gjer në të gëdhirë,
valixhja jote e zezë e nxirë,
sa shume kujtime, sa pak hapsirë.
Një bllok kujtimesh, a një ditar,
një stilolaps edhe shumë mall,
lotët e nënës margaritar,
ne a’t valixhe mbushur rradhë- rradhë.
Avioni humbi në retë pafund,
dhe ti në heshtjen që zuri vend,
pak mall e fjalë shikon gjithkund,
edhe pse heshtur, zemra të ther.