Ti The
Ti the, dhe unë të besova verbërisht,
Se kjo rrugë nuk ndryshon nga të tjerat,
Po ata punëtorë, që shtrojnë asfalt e mbjellin blirë.
Por ti, i dashur, harrove, që tek duart ata vunë zemrat.
Ti the, dhe unë të besova verbërisht,
Se këta kalimtarë, që vijnë e shkojnë
Çdo ditë përkrah nesh, janë indiferentë.
Po ti, i dashur, nuk fole për ata sy, që e panë dashurinë tonë.
Ti the, dhe unë të besova verbërisht...
Po ti, i dashur, nuk u kujtove se në këtë bulevard,
Që gjurmët e tua mbart, ruan, vigjëlon,
Të asaj dite prilli blu, lulëzuar në grinë janar,
Unë shkela dhe dashurinë time mozaikova në to.
Se kjo rrugë nuk ndryshon nga të tjerat,
Po ata punëtorë, që shtrojnë asfalt e mbjellin blirë.
Por ti, i dashur, harrove, që tek duart ata vunë zemrat.
Ti the, dhe unë të besova verbërisht,
Se këta kalimtarë, që vijnë e shkojnë
Çdo ditë përkrah nesh, janë indiferentë.
Po ti, i dashur, nuk fole për ata sy, që e panë dashurinë tonë.
Ti the, dhe unë të besova verbërisht...
Po ti, i dashur, nuk u kujtove se në këtë bulevard,
Që gjurmët e tua mbart, ruan, vigjëlon,
Të asaj dite prilli blu, lulëzuar në grinë janar,
Unë shkela dhe dashurinë time mozaikova në to.
E diel 29 qershor 2014 ora 23:20
Komente 0