Kisha ecur gjate, neper kthesa humbur,
hapin e ndalova,
mora fryme fort,
heshtja me degjoi...

U ula ti tregoja,nata krejt pushoi,
fjalet me mungonin, nisa te kendoj,
per k'te vajze ne bote

embel, me dy gishtat pikturonte,
N’boten time, e ma ndryshonte

E me zemren e saj,une kendoja
me syte e saj larg udhetoja
heshtjes i thashe,me jep fryme,fryme
... si zemra e saj

Ajo t'ishte prane,do me mrekullonte
te thoshte nje fjale,çdo gje do gezonte
(sa i marre jam)

E ne qofte se shkoj s'dua ta kuptoj
duart fort shtrengoj, pranë saj të mund të shkoj,
E pranë saj të mund të shkoj

embel, me dy gishtat pikturonte,
boten time, e ma ndryshonte

pa zemren e saj,sot,e nuk kendoj me
pa syte e saj, e drite nuk shikoj me
heshtjes i thash me jep fryme se
une pa zemren e saj,sot,e nuk kendoj me
pa syte e saj, e drite nuk shikoj me ooooo
heshtjes i thashe,
me jep fryme,fryme, frymë si zemra e saj,
Frymë më jep
Hoooo, hooooo, hoooooo

...ne zemren e saj, te kendoja
ne syte e saj larg t'udhetoja
heshtjes i thashe me jep fryme, fryme veç zemra e saj
fryme me jep