u rropat pëllumb’ i plagosur mbi çati
dhe pushoi kryet mbi gjoks të një burri

që atëherë në mahallë ra qetësi…

burri kishte vdekur me kohë-
pëllumbi hesht’te frike n’e pa di’

mbi çati ndukte m’flatrat e reja
hënen tek puthte pjergullave.

pëllumbesha fluturoi poshtë
mbi liqen. -gjijtë me zambakë mbuluar.