Ish pasditja e fundit
e një viti në ikje.
Ora e Vlorës përudhte
shkëmbime vështrimesh
të dridhshme.

Pa pikë pezmi vdes qysh nesër
Po fundja fatit pse t'ia prish
Pushtoma shpirtin verë e vjetër
Më lidh me pranga perëndish

Te zgjatesh doren
e te keputesh mollen
te hedhesh kemben
e te perçikesh henen
te nisesh
e te perkryesh yllin

O zemra ime, o vetmi,
Te pime sonte, gjithsesi.
Nje mall, nje dhembje dhemb atje
Ku jemi dhe nuk jemi ne.
Pas muresh koke me koke kurthojne
Harrimin e harrimit tone.

A thua je i tëri i humbur?
Shikomë në sy!
Kisha menduar të shkruaja dikur
një këngë triumfi për ty…