STROFA 1:
Vetëm një petale kishte në dorë
Dhe ajo teksa venitej
E në dorën tjetër një buqet
Qe nga lulet boshatisur

E vështirë nga sytë e saj
Me shumë dyshim të lindin
Ndjenja dashurie

Errësuar mbase sonte isht' ajo
Nga disa lule fëmijërie

REFREN:
Me thanë ka kohë e mësuar me vetminë
Një herë në mot del kërkon për lumturinë
E kthehet prapë aty ku askush se di
E unë desha ta di

STROFA 2:
Disa kohë me parë i kishin marr
Dashuri nga pabesia
E tani që veten nuk e fal
Atë e vret melankolia
E vështirë sytë e saj
Të shohin dritën përsëri nga errësira

E mundohet përsëri të gjej pak fat
Por nuk e le pavetëdija