Deri sa ti pret
dhe ditët kalojnë
a mendon për ty
dhe lotët nuk pushojnë.

Ai rënkon nga malli
kur ti e kujton
ai vdes ngadal
kur ti shtratin i përqafon.

Qdo gjë e mori koha
atij i humbi lumturinë
përgjithmonë u mallkuam
largimi i tij dogji shtëpinë.

Ref.
Ashtu le të jetë...
ashtu le të mbet...
ai përmallohet diku
e nëna të birin e saj e pret.