Krejt e dojmë një jetë sa më të mirë,
Dojmë me kalu mirë, e mos me na prishë
Por kur të vjen rasti te na, pse me t’zezë

Se dita vjen, i mbyll sytë, nuk kan me të lyp,
Nuk kan me të pa
Ndoshta don me i përshëndetë, e me i përqaf
Po nuk ki me mujt
Se s’ka mo “Ti”, veq një memori,
Por ndoshta e përlytë.
Që kurrë s’ki me la.