U ula ne vetmi te lexoja nje liber
Dhe ngadale verejta qytetin e zbardhur nga ky dimer,
Verej fragmente poezish te shkruajtura ne mur
E befas me kujtohen rrugicat nga kaloja dikur...
Ne fshehtesi shume letra te lena
Te qeshura qe kumbon qiellin sikur arma kris
Aq xheloze behej hena
Kur fershellente fushata e dashuris!
Vraponim si te cmendur pa ditur cka do ndodhi me vone,
Pa ditur ne te vertete c’eshte dashuria
Thjesht po jetonim endrren tone.
Ku ne majat e botes na dergonte krenaria
Doja te dija se si ti dashuron
Te mesoj si mposhtet vetmia
Thone qe ajo dhmbje shkakton
Por e dini? Zemren nuk ta vret dashuria!
Sepse ajo eshte si debora e bardhe
Qe njollat e zeza ia mbulon tokes
Dhe buzeqeshje shkakton tek te gjithe me radhe
Eshte si triumfi qe mberrin majat e botes!
Por ne zjarr ti mos e digj
Sepse dot me se ngjadh
Flaka me deboren jane armiq
Ashtu si dashura me urrejtjen kur ndjejne mall!