Na ishte nje vajze fort e dashuruar
dhe cdo gje ne jete i dukej e realizuar.
Zemra e kesaj vajze ishte sa nje mal
se ne jete kishte dhe donte nje djal.

Castet me te bukura po kalonin
trotuarit ecnin te dy te perqafuar.
Ata nuk e dinin se c ishte dhimbja
se te dy ishin shume te dashuruar.

Kur nje dite pa pritur
u duk djali i vetmuar
dhe vajza shume e trembur
pyet djalin e pikelluar:
Cfare ke zemer pse je trishtuar?

I flet djali per semundjen e saj
e vajza e sheh djalin me lote ne sy.
E pyet vajza djalin me vaj:
Si do te jetojme tani ne te dy?

Do te jesh shume larg por jo pa mua
sepse ti e dise sa shume te dua.
Flet vajza me shpirt e zemer pikelluar
dhe per nje cast i mbetet djalit ne duar.

Djali i shkrete qante e bertiste
se tani vajza ne nje tjeter jete ishte.
I mbyllur rrinte e shume vajtonte
ate qe donte shume po e kerkonte.

Djali ne varrin e vajzes shkon
dhe per te fillon ze e vajton:
Zgjohu o engjelli im e fol me mua
se jam une zemra jote e dashuruar.

Zgjohet vajza
dhe leht hapin hedh
e perkedhel djalin
dhe ne varr e merr.

Zune e flasin bota
per nje djale te zhdukur
qe dikur ne duar
nje vajze i pate vdekur.

Kjo mbeti nje legjende
per djalin e largur
dhe per dy te rinjte
shume te dashuruar.