Un’ jam i njejt’ dhe kur ngjitem mbi ktë' piano
Ju po flisni për respekt
Po pa lek’ respektin s’e prano’
Kto’ jan’ koh’ moderne
Un’ që ndjehem si Tony Soprano
Nese po doni probleme, lej muziken, mthuj ku bano’
Cohiba Cubano
Nëse trunin tim e skano’
Kupto’ që lakmia, pasionet e mia, asiher s’i ano’

Ju ndrroni’ çdo dy vjet,
Un’ jam i vërtet,
Që para kohës kur në pushtet ishte Fatos Nano
Boje matematiken vet
Ësht’ ajo ndjenja e veçant që un’ ndjehem i qet’
Shkëputem larg gjith’ ktij’ pislliku
Fluturoj me ret’
Bota komercializem ju zgjodhët rrugën e leht’
Artistikisht me mu jeni larg me miliarda vjet
Pasi për mu’ ësht’ jet’ nuk ësht hobby
I vetmi çmim per artin tuj’
Ësht’ Dick aq sa Mobby
Çado që thoni un ngelem unik rreth ktij’ Globi
Jam besnik për muzik’
Si Koby për LA
Deri ditën që do vdes
Un’ nuk e lej’
Emrin tim kurr’ nuk e kam lon që t'shkelej
Pa mu ky rapshit
Më thuj’ ça do ngelej?

Hë pra ça?
HIÇ!