Përgjatë lumit të plakur,
më i vjetri i gjithë Shqipërisë,
Të pret me derën hapur,
si të ketë mik të shtëpisë.

Qindra zogj shtegtarë,
rrinë e pluskojnë në ujë të lumit,
i duket ky lumë si i marrë,
por befas ia këpusin gjumit.

E kur lumi kënaqet gjithë ditën.
E pushtetin e shpalos kudo.
Drita e diellit shpejt po ikën.
Sa bie nata lumin mos e zgjo.