Ti
Ulur ne nje stol e vendosur shikon
Ti
Me dyshimet e tua qe vete i ndihmon.

Heshtja lehte te pushton
Dhe fjalet e ndjera ste vijne
Ndoshta nje krenari te kote
Kerkon ti te mbrosh me veshtrim.

Pastaj embel me shfaqesh papritur
Dhe me gjen te papergatitur
Doren ma merr dhe fort ti ma shtrengon
Me e forta ndjenje e arritur.

Ti nuk gjen dot forcen te me shohesh ne sy
Ndihem i vetmuar kur jemi te dy.

Ti
bukur e kupton me sdo jete si njehere
Ti
rolin tend vazhdon por frika te merr.

Heshtja nis te braktis
Dhe lotet e ndjera te vijne
Zemra trokitjen e nis
Tashme i vertet ky trishtim.

Pastaj embel me shfaqesh papritur
Dhe me gjen te papergatitur
Fjalet e tua vone po tingellojne
Ato fjale qe dikur i kam pritur.

Fjalet e ndertojne nje lumturi
Ndihem i vetmuar kur jemi te dy
Ti nuk gjen dot forcen tme shohesh ne sy
Ndihem i vetmuar kur jemi te dy.