Luciano Amante
Come Un Triste Sogno
ItalishtCammino piano sulle foglie morte
del primo lungo autunno senza di te,
chissà perché ora questa stagione
ha perso tutta la magia.
Tu adoravi le foglie di settembre,
mentre le calpestavi sulla strada,
quel tappeto gigante e variopinto adesso
è un ricordo che fa male, mamma.
Ritornello
Mi trasformo anch’io in una foglia
e il vento mi porta davvero lontano,
nel paese dove mi aspettavi sempre
sulla soglia della nostra casa.
Sotto quel frammento di luna
noi parlavamo mamma,
quanta bontà nelle tue parole,
perdona questa mia lacrima.
E ti vedo sulla riva del mare
come una volta, fissando l’orizzonte,
mi saluti con la mano, poi svanisci
come un triste sogno, mamma.
Ritornello
Mi trasformo anch’io in una foglia
e il vento mi porta davvero lontano,
nel paese dove mi aspettavi sempre
sulla soglia della nostra casa.
“Ci rivediamo un giorno”, mi sussurri
nel giardino dell’eternità”,
dove c’è soltanto amore infinito,
un cielo azzurro, pace e tranquillità.
del primo lungo autunno senza di te,
chissà perché ora questa stagione
ha perso tutta la magia.
Tu adoravi le foglie di settembre,
mentre le calpestavi sulla strada,
quel tappeto gigante e variopinto adesso
è un ricordo che fa male, mamma.
Ritornello
Mi trasformo anch’io in una foglia
e il vento mi porta davvero lontano,
nel paese dove mi aspettavi sempre
sulla soglia della nostra casa.
Sotto quel frammento di luna
noi parlavamo mamma,
quanta bontà nelle tue parole,
perdona questa mia lacrima.
E ti vedo sulla riva del mare
come una volta, fissando l’orizzonte,
mi saluti con la mano, poi svanisci
come un triste sogno, mamma.
Ritornello
Mi trasformo anch’io in una foglia
e il vento mi porta davvero lontano,
nel paese dove mi aspettavi sempre
sulla soglia della nostra casa.
“Ci rivediamo un giorno”, mi sussurri
nel giardino dell’eternità”,
dove c’è soltanto amore infinito,
un cielo azzurro, pace e tranquillità.
Si Një Ëndërr E Trishtë
ShqipShkel ngadalë mbi gjethet e vdekura
të vjeshtës së parë, të gjatë pa ty,
kush e di pse tani kjo stinë
e ka humbur të gjithë magjinë.
Ti i adhuroje gjethet e shtatorit,
ndërsa i shkelje mbi rrugë,
ai qilim gjigand shumëngjyrësh tani
është një kujtim që dhemb, nënë.
Refreni:
Shndërrohem edhe unë në një gjethe
dhe era vërtetë larg më çon,
në vendin ku ti më prisje gjithmonë
në pragun e shtëpisë sonë.
Nën atë fragment hëne
ne të dy flisnim nënë,
sa mirësi në fjalët e tua,
ma fal këtë lot!
E të shikoj në breg të detit
si dikur, tek fikson horizontin,
më përshëndet me dorë, pastaj venitesh
si një ëndërr e trishtë, nënë.
Refreni:
Shndërrohem edhe unë në një gjethe
dhe era vërtetë larg më çon,
në vendin ku ti më prisje gjithmonë
në pragun e shtëpisë sonë.
“Do të shihemi një ditë”, më pëshpërit
në kopshtin e përjetësisë”.
Atje ku ka vetëm dashuri pafund,
një qiell të kaltër, paqe e qetësi.
Refreni:
Shndërrohem edhe unë në një gjethe
dhe era vërtetë larg më çon,
në vendin ku ti më prisje gjithmonë
në pragun e shtëpisë sonë.
të vjeshtës së parë, të gjatë pa ty,
kush e di pse tani kjo stinë
e ka humbur të gjithë magjinë.
Ti i adhuroje gjethet e shtatorit,
ndërsa i shkelje mbi rrugë,
ai qilim gjigand shumëngjyrësh tani
është një kujtim që dhemb, nënë.
Refreni:
Shndërrohem edhe unë në një gjethe
dhe era vërtetë larg më çon,
në vendin ku ti më prisje gjithmonë
në pragun e shtëpisë sonë.
Nën atë fragment hëne
ne të dy flisnim nënë,
sa mirësi në fjalët e tua,
ma fal këtë lot!
E të shikoj në breg të detit
si dikur, tek fikson horizontin,
më përshëndet me dorë, pastaj venitesh
si një ëndërr e trishtë, nënë.
Refreni:
Shndërrohem edhe unë në një gjethe
dhe era vërtetë larg më çon,
në vendin ku ti më prisje gjithmonë
në pragun e shtëpisë sonë.
“Do të shihemi një ditë”, më pëshpërit
në kopshtin e përjetësisë”.
Atje ku ka vetëm dashuri pafund,
një qiell të kaltër, paqe e qetësi.
Refreni:
Shndërrohem edhe unë në një gjethe
dhe era vërtetë larg më çon,
në vendin ku ti më prisje gjithmonë
në pragun e shtëpisë sonë.
Komente 0