Ne duar te shtrira kah ti,
apo dikush i huaj,
ardhjen e lules se Prrillit,
e pres e pres dhe vuaj,
ngjyr’ vjollce, n’bregun e detit,
ne syt’ e tu shiqoj,
lindjen e djellit t’Prillit,
kurr’ me s’do ta shiqoj.

Pranverat dhurojn’ nga nje lule,
vjeshta, nga dy pika lot,
un’ pres diçka te larget,
pranveren e pres kot me kot.