Harroj, fjalet,
qe dikur mi the.
Harroj, çka t’dhash,
e çka me dhe.
Lulja qe mbollem,
morri ngjyr’ vet’mie,
harroj ato dit’,
e net’ vet’mie.

E di, se dhemb,
por duhet te shkoj,
e di, se the,
por duhet te lshoj,
t’gjitha i di,
mikja ime e vjeter,
perpos k’saj lutje,
s’kam me tjeter.