Ecur lumit me një barkë,
Shoh në një pemë kukuvajkë,
Ngjitur hipur e kukatur,
Nuk sheh detin sa qe i pasur!

Buzë natës dredhë kokën,
Nuk hip mbi levë e të shoh botën,
Kaltër, bukur edhe qetë,
Unë duart mbi tjetrën levë!

I them eja e bashkë nisemi,
Këtej rrotull të shëtisemi,
Por ka zë një strehë të bukur,
Më lë vet, e kudo zhduku!