Do të të pres, por jo gjithmonë,
Më shpresë kërkoj atë pendim,
Dhe pse s’e di a më mjafton,
Por do të pres në trishtim.

Do të të pres ashtu siç më prite,
Por i turbullt do jetoi,
Shpresoj t’mos jem vetëm për vite,
E kjo jetë të më mjaftoi.

Do të të pres mbase dhe jo s’të pres,
Nuk e ndal dot jetën si të dua,
Si një gjurmë n’dëborë ndienja do mbes,
E si fllad pranveror lehtazi do m’përkëdheli mua.